Παραμονη Χριστουγεννων.....
Η ωρα είναι 6.20 και ακομα εξω ειναι σκοταδι...
Ξυπνησα....Σημερα ειναι μια πολυ σημαντικη μερα για μενα....
Θα το καταλαβετε παρακατω....
Η μανουλα μου ηρθε στο κρεβατακι μου και αφου με χαιδεψε και με φιλησε με ειπε πως ειναι ωρα να σηκωθω και να ετοιμαστω.
Η αληθεια ειναι πως θα ηθελα...μερικα χουζουρακια ακομα,ομως το αγχος μου ηταν πολυ μεγαλο...
Σηκωθηκα,ετρεξα προς την κουζινα και περιμενα υπομονετικα την μανουλα μου να μου ετοιμασει το πρωινο....
Καθως ετρωγα το πρωινο μου,η μανουλα μου με εδινε διαφορες "οδηγιες" για το τι πρεπει να κανω και τι οχι....
Να σας πω το μικρο μου μυστικο???
Ουτε που ακουγα τι ελεγε,καθως το μυαλουδακι μου "αυτοσχιαζε" για το πως θα κυλουσε η μερα μου....
Αλλωστε τα ειχα σχεδιασει ολα...Βλεπετε ματι δεν εκλεισα ολη την νυχτα.....
Η μανουλα μου με εντυσε πολυ χοντρα και ετσι λοιπον ημουν ετοιμος να ζησω αυτη την πρωτη Χριστουγεννιατικη εμπειρια....
Ποια???Μα να πω τα ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ καλαντα!!!!!
Γεματο αγχος αλλα και ενθουσιασμο,με το τριγωνακι στο χερι,περπατησα λιγα μετρα πιο κατω στο παρκακι πισω απο το γηπεδο.....
Πηγαινα να παρω εναν συμμαθητη μου που κανουμε πολυ παρεα στο σχολειο!!!
Εφτασα λοιπον σπιτι του και με περιμενε εκει στην εισοδο του σπιτιου του....
Χαιρετιθηκαμε,ειπαμε τα "δικα" μας και ξεκινησαμε.....
Αποφασισαμε πως η "πρωτη σταση" που θα κανουμε θα ειναι ο φουρναρης της γειτονιας....
Ξεραμε πως ηταν πολυ καλος ανθρωπος και θα....διωχναμε λιγο απο το αγχος μας....
Μπηκαμε και ειπαμε με μια φωνη:-"NA TA ΠΟΥΜΕ???"
Τα βλεμματα μας ηταν καρφωμενα πανω στο βλεμμα του φουρναρη και μεσα σε μια πολυ συντομη στιγμη καταλαβαμε οτι ειμασταν καλοδεχουμενοι.
Ξεκινησαμε....λεγαμε τα ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΚΑΛΑΝΤΑ!!!!!
Καναμε καποια λαθακια στους στιχους,ομως μαλλον αυτο δεν ειχε καμοια σημασια για οσους μας ακουγαν!!!!
Και ετσι συνεχισαμε να τα λεμε γεματοι αυτοπεποιθηση οσο περνουσαν τα δευτερολεπτα!!!!
Το τριγωνακι σταματησε να χτυπαει....ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΕΙ!!!!
Ο φουρναρης μας πλησιασε και με ενα ευτυχισμενο πλατυ χαμογελο ειπε να ανοιξουμε τις παλαμες μας....
Το βλεμμα μου στραφηκε αλλου επιτειδες,σα να....ντρεπομουν.....
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!! Ειπε....
Χαμογελασαμε,ανοιξαμε την πορτα του φουρνου και καναμε δεξια 6-7 μετρα να δουμε γεματοι αγωνια τι μας εδωσε!!!!
Ητανε τα πρωτα χρηματα που κρατησα στα χερακια μου απο τα ΚΑΛΑΝΤΑ!!!!
Η χαρα μου ητανε τοσο ΜΕΓΑΛΗ,ενιωθα εκεινη τη στιγμη οτι ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ειναι ΟΛΟΤΕΛΑ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ!!!!
Συνεχισαμε,το αγχος που μας ειχε κυριευσει απο την προηγουμενη μερα ειχε φυγει τελειως!!!!!
Η παραδιπλανη πολυκατοικια μας ηταν εντελως αγνωστη,ομως δεν πολυσκεφτηκαμε να χτυπησουμε το θυροτηλεφωνο....
Μας ανοιξανε και μπηκαμε....
Γεματοι ενθουσιασμο αρχισαμε να ανεβαινουμε δυο-δυο τα σκαλια.....
Δεν ειχαμε το καθαρο μυαλο να παρουμε το ασανσερ,αλλα ουτε που μας ενοιαζε.....
Φτασαμε στον τελευταιο οροφο και διχως καθυστερηση χτυπησαμε ενα κουδουνι....
Και εκει μας ανοιξαν και το τριγωνακι αρχισε παλι να συνοδευει ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΜΑΣ!!!!!
Στον παρακατω οροφο καποιοι δεν ανοιξανε την πορτα,ομως δεν απογοητευτηκαμε και συνεχισαμε.....
Ολες αυτες οι σκηνες συνεχιζονταν ξανα και ξανα και ξανα!!!!!
Καποια στιγμη η ωρα ειχε περασει.....Ειχε ηδη μεσημεριασει!!!!
Και πραγματικα ειχα "χασει" την ωρα....
Ημουν στον δικο μου ΚΟΣΜΟ!!!!!
Γυρισαμε με τον συμμαθητη μου πισω στο παρκο πισω απο το γηπεδο και αφου μετρησαμε ολα μας τα χρηματα,ειπαμε να σταματησουμε!!!
Ολα οσα ειχαμε στα χερακια μας,μας ΕΦΤΑΝΑΝ!!!!
Αποχωριστηκαμε,το μυαλο μου ταξιδεψε σε εκεινη την ΜΑΓΙΚΗ στιγμη που με τα δικα μου χρηματα θα εμπαινα σε ενα μαγαζι.....
Αυτη τη φορα οχι για πω τα ΚΑΛΑΝΤΑ,αλλα για να αγορασω αυτο που ειχα "βαλει στο ματι" εδω και πολυ καιρο.....
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΩΡΟ!!!!!
Η αγωνια να με κυριευει,η καρδουλα μου να χτυπαει ΔΥΝΑΤΑ,εφτασα σπιτι.....
Η μανουλα μου με περιμενε,ομως εγω εξακολουθουσα να ειμαι στον δικο μου ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ!!!!
Ειχα στα χερια μου το ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ πραγμα!!!!
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!!!
Περασα πολλες ωρες κλεισμενος στο δωματιο μου,παιζοντας!!!!!
Και οταν πια ειχε σκοτεινιασει για τα καλα και επρεπε να κοιμηθω,αφησα το ΠΑΙΧΝΙΔΙ μου στην ακρη.....
Εγειρα το κεφαλακι μου γεματος ΕΥΤΥΧΙΑ και αποκοιμηθηκα.
Θα συνεχιζα το ΠΑΙΧΝΙΔΙ μου το επομενο πρωι.....
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου