Δε θα κλάψω, δε θα στενοχωρηθώ, δε θα λιγοψυχήσω,λίγο πριν τη μεγάλη μάχη και τον πόλεμο που με περιμένει. Πρέπει, είμαι αναγκασμένος να μπω στην πρώτη γραμμή κρούσης, στη νέα επίθεση που είναι ανάγκη να σχεδιάσω για να ξαναφτιάξω το όνομα που υπηρετώ. Ο ΑΡΗΣ, δεν είναι ούτε περίπτερο, δεν είναι ούτε μπακάλικο. Διότι ως τέτοιο λειτουργούσε τα τελευταία 34 χρόνια ακριβώς.
Ακολουθώ με πίστη όλα αυτά που πρεσβεύει, γνωρίζω τις διδαχές του, μαθαίνω την ιστορία του, υπηρετώ τις αρχές του. Δεν μπορεί να μου δώσει δύναμη κάτι άλλο, το οποίο ξέρω πως για να ρθει πρέπει να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου, σε όλα τα επίπεδα.
Τι να περιμένω λοιπόν από ένα μέλλον δύσκολο ν’ αναγνωστεί; Τι μπορώ να νιώσω, όταν ξέρω πως ο ΑΡΗΣ δεν θα είναι εκεί που ανήκει, εξαιτίας κάποιων των οποίων η ύπαρξη δε μας ενδιαφέρει;
Θα σας πω τι!!!
Τα πάντα!!!
Απλά περιμένω τη στιγμή!!! Έχουμε άλλα 100 χρόνια να καλύψουμε!!!Δε μας φτάνουν τα πρώτα…
Εγώ θα είμαι εκεί!!!
ΕΣΕΙΣ;;;
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου