Γαλουχημένοι από τους ίδιους τους γονείς, οι πιτσιρικάδες μας που συχνά πυκνά βλέπουμε να "κρέμονται" πάνω στο κάγκελο, αποτελεί αυτό που λέμε έναν άνεμο αισιοδοξίας γεμίζοντας τη ψυχή μας με απέραντη Αρειανοσύνη!
Ίσως ο πιτσιρικάς να μην καταλαβαίνει και πολλά πολλά από εξιγυάνσεις, δικαστήρια, λαμογιές, Γ' Εθνικές και όλα αυτά που "μαστίγωσαν" και ανάγκασαν τον Θεό του Πολέμου να αγωνίζεται (προς το παρόν) σε χαμηλότερες κατηγορίες.
Εμείς όμως που καταλαβαίνουμε πολύ καλά, έχουμε την ιερή υποχρέωση να ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ σ'αυτούς τους πιτσιρικάδες έναν ΑΡΗ αντάξιο, μεγάλο και τρανό, που μέσα στην ίδια τους τη παιδική ψυχή διακατέχονται όλα τα όνειρα για ένα διαφορετικό μέλλον γεμάτο τίτλους και διακρίσεις.
Τι και αν "πατήσαμε" πλέον τα 40 χρόνια της ζωής μας, "γεράσαμε" μέσα στα τσιμέντα του Χαριλάου και σ'άλλα πέταλα της Γης...
Τι και αν δεν είδαμε τίτλο εμείς οι "πρεσβύτεροι", τι και αν φάγαμε στη μάπα τα "πέτρινα" χρόνια, τι και αν ήπιαμε το πικρό ποτήρι των υποβιβασμών, τι και αν "τσαλακώθηκε" η ψυχή μας με τους 4 χαμένους τελικούς...
Κάνουμε τη καρδιά μας πέτρα κάθε Κυριακή, εκεί στα δύσκολα, για να επαναφέρουμε ΟΛΟΙ μαζί μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ παρέα που είμαστε, τον ΑΡΗ μας εκεί που πραγματικά του ανήκει η θέση του, στη φυσική του θέση!
Για τα παιδιά μας, για τους πιτσιρικάδες μας, για τη νέα γενιά που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και που δεν αξίζει κανένα από αυτά τα παιδάκια να περάσουν ό,τι περάσαμε εμείς, αλλά να "γεμίσουν" αύριο μεθαύριο την οπαδική τους οντόντητα με μεγαλεία και θριάμβους!
Μόνο τότε, όταν κάποια στιγμή περάσουν τα χρόνια και ασπρίσουν τα μαλλιά μας, θα αναλογιστούμε ότι ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ απέναντι στους εαυτούς μας, απέναντι στον ΑΡΗ μας αλλά κυρίως απέναντι στην επόμενη νέα γενιά που βλέπουμε με δέος και ανατριχίλα να "ξεπροβάλλει" πάνω στα κάγκελα του θρυλικού Χαριλάου.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου