Δεν είμαι πολύ σινεφίλ για να συγκρατώ σχετικές λεπτομέρειες και βασικά ούτε που θυμάμαι αν την είδα ολόκληρη ή αν είχα δει κανά απόσπασμα ή και μόνο το τρέιλερ.
Εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν η κεντρική ιδέα της που και αυτή αχνά την θυμάμαι. Ένας τύπος έχει αποκτήσει με κάποιον τρόπο θεϊκές ικανότητες και φυσικά το διασκεδάζει και προσπαθεί να το εκμεταλλευτεί. Σύντομα καταλαβαίνει ότι τα πράγματα - όπως συχνά συμβαίνει σε τόσες και τόσες περιπτώσεις - δεν είναι όπως φαίνονται και λίγο αργότερα, καθώς καλείται να πραγματοποιήσει αμέτρητες και τις περισσότερες φορές πλήρως αντικρουόμενες απαιτήσεις, του φεύγει το τσερβέλο.
Τον φαντάζομαι αυτόν τον τύπο, να του ΄λεγαν "κοίτα θα ΄σαι θεός, αλλά μιας και δεν τα κατάφερες με τα αιτήματα όλου του ντουνιά, θα περιοριστείς μόνο στους οπαδούς του Άρη και για να ΄χεις ακόμα πιο ήσυχο το κεφάλι σου, θα περιοριστείς σε θέματα μπάσκετ".
Καλή φάση θα ΄λεγε ο δικός σου, σκεπτόμενος ότι εύκολα κουλαντρίζεται αυτή η φάση, σαν τι να θέλουν τώρα οι οπαδοί μιας ομάδας, τα ίδια θα θέλουν όλοι τους, στο κάτω κάτω... "όλοι Άρης είναι....".
Ε, ρε πλάκα που θα πάθαινε, μόλις θα πήγαινε να κάνει τα ταλέντα του πράξη. Χειρότερη από την προηγούμενη.
Πέντε, έξι, επτά χρόνια, θα άκουγε μια φωνακλάδικη μερίδα (μειοψηφική, πλειοψηφική μη με ρωτάτε δεν είμαι δημοσκόπος, αλλά εκείνο που ξέρω είναι ότι εκείνοι που τσιρίζουν και ακούγονται πολύ, δεν σημαίνει ότι ντε και καλά είναι πάντα οι περισσότεροι σε ένα πλήθος εκφάνσεων της δημόσιας ζωής) να του απευθύνεται λέγοντάς του "κάνε Θεέ μου να μείνουν οι οπαδοί μέχρι το κάγκελο, κάνε να το βουλώσουν οι σύνδεσμοι, κάνε η άποψη των οργανωμένων να πάψει να έχει βαρύνοντα ρόλο στις ενδοσυλλογικές εξελίξεις, κάνε αυτός ο εξ Ελβετίας ορμώμενος σωτήρας μας να ΄χει τα χέρια του λυμένα να κάνει ό,τι γουστάρει στην "επιχείρησή" του, στο κάτω κάτω δική του είναι, όποιος θέλει κριτική ας βρει τα "φράγκα" να πάρει τις μετοχές και να κάνει εκείνος κουμάντο, κάνε να πάψουν να υπάρχουν σε αυτό το σωματείο γενικές συνελεύσεις, λέσχες, ερασιτέχνης γιατί όλα αυτά μας κατέστρεψαν τόσα χρόνια γι΄ αυτό δεν βρισκόταν ένας νοικοκύρης λεφτάς να πάρει την ομάδα να την πάει ψηλά, κάνε να μετατραπούμε όλοι σε καθώς πρέπει θεατές που απλώς θα χειροκροτάμε στις νίκες και θα το βουλώνουμε στις ήττες και γενικότερα στις στραβές".
Θεός όπως θα ΄ταν ο ήρωάς μας, θα τα ΄ξερε όλα και θα αναρωτιόταν όσο να πεις γιατί τόσο μένος (όχι σε πρόσωπα, σε πρόσωπα πάει κι έρχεται, πρόσωπα είναι, προσωπικές αντιζηλίες δημιουργούν, αν και δεν νομίζω οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων στον Άρη μια προηγούμενη περίοδο να είχαν ανοίξει "προσωπικούς λογαριασμούς" με όλη αυτή τη φωνακλάδικη μερίδα. ωστόσο δημόσια παρουσία είχαν, εξηγήσιμη και η φθορά) γιατί τόσο μένος λοιπόν απέναντι σε αντιλήψεις, πρακτικές, διαδικασίες που ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ ΡΕ ΦΙΛΕ, ό,τι και να ακολούθησε ήταν αυτές που είχαν κρατήσει τον Σύλλογο στη ζωή όταν εκείνος έβλεπε τον χάρο με τα μάτια του έπειτα από την -Κοντομηνάδικης προέλευσης- Καρακιτσοσερπανική λαίλαπα.
"Όπως και να ΄χει, δε χαλάω εγώ χατίρι" θα τους έλεγε. Ό,τι μου ζητάτε θα το κάνω. Θέλετε ανέλεγκτη και ασύδοτη λειτουργία ιδιοκτήτη - κλειδοκράτορα, την έχετε. "Επειδή όμως ως θεός βλέπω και το μέλλον, σας προειδοποιώ από τώρα, μην τολμήσετε σε περίπτωση που έρθουν στραβές να ΄ρθείτε να μου ζητάτε τα αντίθετα και τίποτα κάνε θεέ μου τώρα που άλλαξα γνώμη, να γυρίσουν με ένα τσακ τα μυαλά του κόσμου στην παλιά μαχητική νοοτροπία, κάνε τον κόσμο να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να "πάρει κεφάλια", κάνε τον σύνδεσμο -που τώρα... ξαφνικά και καλά... τον αγαπάτε, αλλά εγώ ως θεός ξέρω τις μύχιες σκέψεις σας και γι΄ αυτό το θέμα - να πάψει να σταματά μέχρι το κάγκελο στο οποίο εμείς με τις φωνάρες και τις τσιρίδες μας τον περιορίσαμε και λοιπά".
Ε, τώρα που το... μέλλον ήρθε, τώρα που τα "φύγε χτες", οι ατέλειωτες σειρές εμφατικών θαυμαστικών σε κάθε πρόταση, οι "μπούλοι", οι υπαινιγμοί για... δυναμικές λύσεις, οι διαδικτυακοί λεονταρισμοί είναι το ψωμοτύρι της τρέχουσας φωνακλάδικης μερίδας (που δεν θα μου ΄κανε εντύπωση αν διαπίστωνα ότι η σύνθεσή της δεν έχει αλλάξει δραματικά, αλλά κυρίως κάποιοι Μανωλιοί φόρεσαν τα ρούχα τους αλλιώς) ε, εντάξει, μέχρι και ο θεός της ιστορίας μας θα μας σκυλοβαριόταν.
Και πιθανώς να ΄λεγε "κοιτάτε παιδιά, η αμνησία είναι μια ασθένεια. Αν μου ζητούσατε να σας τη θεραπεύσω, πολύ ευχαρίστως - ως θεός- να το έκανα. Η επιλεκτική αμνησία όμως από την οποία εσείς υποφέρετε δεν είναι πάθηση. Είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησής σας και στην ελεύθερη βούληση ούτε ο Θεός μπορεί να επέμβει. Τη διαλέξατε, λουστείτε την".
ΥΓ1: Ό,τι κι αν λέει η παραπάνω ιστοριούλα, δεν αποπροσανατολιζόμαστε από το γεγονός ότι το κάρο είναι βαθιά βουτηγμένο στη λάσπη. Άιντε αφήστε τα παλιά, ξεχάστε ότι πρέπει να ξεχαστεί και σηκώστε σιγά σιγά τα μανίκια να το βγάλουμε πριν να ΄ναι πολύ αργά. Από εμάς περιμένει, δεν νομίζω να υπάρχει πια καμιά διαφωνία επ΄ αυτού.
ΥΓ2: Το κυρίως πρόβλημα δεν είναι ο Λάσκαρης. Είναι η... "Λασκαρίτιδα". Το μεγάλο μπλέξιμο δεν είναι ο συγκεκριμένος "επενδυτής". Είναι η "επενδυτίτιδα"...
Aris Boca Oaka Calderon
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου