Οι τρεις παίκτες στη μεσαία γραμμή, όπου ανάλογα με τις συνθήκες αλλάζουν, ο μοναδικός επιθετικός στην κορυφή και τα δυνατά «στηρίγματα» που δημιουργούν ρήγματα και πατούν περιοχή, αποτελούν για αρκετούς προπονητές την πλέον ενδεδειγμένη λύση.
Ποιος όμως ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη τακτική, η οποία λόγω των θέσεων των παικτών θυμίζει Χριστουγεννιάτικο δέντρο;
Αρκετοί θεωρούν τον Τέρι Βέναμπλς ως τον πρώτο που χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο σύστημα, έχοντας το πλεονέκτημα του να έχει στην κορυφή έναν σέντερ φορ όπως τον Άλαν Σίρερ. Υπάρχουν, όμως, αναφορές πολύ νωρίτερα.
Την απάντηση δίνει η στήλη «The Knowledge» του Guardian. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η αγγλική εφημερίδα, η πρώτη αναφορά που κατάφεραν να βρουν στην συγκεκριμένη τακτική στον βρετανικό Τύπο ήταν τον Αύγουστο του 1970. Ο Πίτερ Ντόμπερεϊνερ ήταν στο Selhurst Park για μια αναμέτρηση της Κρίσταλ Πάλας με την Νιούκαστλ για λογαριασμό του Οbserver και αναφερόμενος στην τακτική του Bert Head της Πάλας έγραψε: «Πέρυσι η Πάλας έπαιξε ένα σύστημα 9-1 χωρίς συμβιβασμούς.
Τώρα, ξεδιπλώθηκαν σε ένα χαλαρό 4-3-2-1. Αυτό άλλαξε πολύ λίγο τα δεδομένα.
Η μπάλα πήγαινε στον Κουίν, του οποίου ο τακτικός ρόλος ήταν να απασχολεί τους αμυντικούς.
Μαθηματικά, μια τέτοια κατάσταση θα άφηνε αμαρκάριστους άλλους παίκτες της Πάλας κάπου στον αγωνιστικό χώρο. Θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και στιγμιαία, όταν θα είχαν μια ασφαλή απόσταση από την μπάλα.
Ωστόσο, όποτε η μπάλα επέστρεφε, οι παίκτες της Νιούκαστλ είχαν το πλεονέκτημα βγαίνοντας δύο σε έναν. Τότε, ένα εκπληκτικό, σχεδόν πρωτοφανές συμβάν έλαβε χώρα. Δύο παίκτες της Πάλας ξεχάστηκαν στην αντίπαλη περιοχή.
Ο Μπίρτσεναλ έστειλε με κεφαλιά την μπάλα στην εστία. Ο Κουίν, αιφνιδιασμένος που είδε τους συμπαίκτες του τόσο κοντά, έστρωσε με κεφαλιά την μπάλα προς τα πίσω και ο Μπίρτσεναλ την έστειλε στα δίχτυα».
Κάπως έτσι ο δημοσιογράφος της εποχής διέκρινε το πρώτο 4-3-2-1, το οποίο πάντως, από τη στιγμή που η Κρίσταλ Πάλας είχε μοναδικό στόχο τη σωτηρία, μιας και μόλις είχε προβιβαστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στη μεγάλη κατηγορία, ήταν πολύ επιφυλακτικό.
Μπορεί οι πρώτες ενδείξεις να ήταν στην Αγγλία, αλλά το ευρέως διαδεδομένο 4-3-2-1 έχει τη βάση του στην Ολλανδία. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας Τζόναθαν Γουίλσον στο εκπληκτικό βιβλίο για την ιστορία των τακτικών «Αντιστρέφοντας την Πυραμίδα»: Το 4-3-2-1 είναι απλά μια εναλλακτική ενός κέντρου με πέντε παίκτες.
Ένας από τους πρόσθετους επιθετικούς μέσους μπορεί να θυσιαστεί για κάποιον holder, κάνοντας το σύστημα 4-3-2-1, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ή το σύγχρονο 4-3-3. Ο Κο Ανριάνσε δείχνει να είναι ο πρώτος που έπαιξε με 4-3-2-1 στη Ντεν Χάαγκ στα τέλη της δεκατίας του ’80».
Στη μετά-Χεντ εποχή, στην Αγγλία πέρασαν περίπου 25 χρόνια χωρίς αναφορά.
Ήταν τον Ιάνουάριο του 1995 όταν Ράσελ Τόμας είδε την Λιντς να εφαρμόζει την τακτική επί της Άστον Βίλα, με τον Χάουαρντ Γουίλκινσον να επιλέγει ένα «ενδιαφέρον σύστημα 4-3-2-1». Ο Τέρι Βέναμπλς προλήφθηκε στην Εθνική Αγγλίας τον Ιανουάριο του 1994 και έμεινε για δύο χρόνια στα «Τρία Λιοντάρια», από τα οποία αποχώρησε για να καθαρίσει το όνομά του από… κατηγορίες για εξωγηπεδικές επιχειρήσεις.
Ο Άλαν Σίρερ πάντως τον είχε πολύ ψηλά, αναγνωρίζοντας εκείνη την Εθνική Αγγλίας ως την καλύτερη που έχει αγωνιστεί.
othersidefootball.com
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου