Απλά οι γηπεδούχοι ήταν τόσο αδιάφοροι που έδιναν την εντύπωση πως θα μας χαρίζονταν. Ο τερματοφύλακας των
αντιπάλων προσπαθούσε να κάνει το λάθος. Και όντως, μας χάρισε ένα γκολ στο 35’, όταν σε κόρνερ του Τάτου, έκανε άστοχη έξοδο, δίνοντας το δικαίωμα στους κίτρινους να ελπίσουν στο θαύμα τις παραμονής. Ωστόσο ο ΑΡΗΣ ήταν ανύπαρκτος. Τι κι αν το ημίχρονο έληξε υπέρ μας; Μπήκαμε στο δεύτερο ημίχρονο για να χάσουμε και όχι για να
σώσουμε μια κατηγορία. Ανύπαρκτο κέντρο, αδύναμη επίθεση και χωλαίνουσα άμυνα. Στο 72’ υπέροχο χτύπημα φάουλ του Μολίνα στέλνει την μπάλα στα δίχτυα του Διούδη. Ήταν τη επιβράβευση της πίεσης που άσκησαν οι «αδιάφοροι»
γηπεδούχοι κατά την διάρκεια του Β’ μέρους. Ο ΑΡΗΣ πέρασε μπροστά, αλλά δεν ήξερε πώς να σκοράρει. Καλύτερη ευκαιρία του το πλάγιο σουτ του Κουσίδη που πέρασε όμως αρκετά έξω. Έτσι μάλλον ήταν πιο σημαντικό για τους παίκτες των γηπεδούχων αν φτάσουν τους 40 βαθμούς, παρά για τους δικούς μας να δώσουν δικαίωμα για ελπίδα
σωτηρίας. Σχεδόν το περίμενα το 2-1 στο 90’, όταν ο Ιγκόρ πήρε την μπάλα μέσα στην μικρή περιοχή και πέρασε και τον Διούδη, δίνοντας την δίκαια νίκη στους γηπεδούχους που κατά την διάρκεια του αγώνα είχανε και δύο δοκάρια.
Έτσι δεν κρατιέται μια ομάδα σε υψηλή κατηγορία. Έτσι υποβιβάζεται. Τι κι αν σε έσφαξε η διαιτησία σε 5-6 παιχνίδια; Τα υπόλοιπα δεν τα χτύπησες, δεν διεκδίκησες την ιστορική σου συνέχεια. Και υποβιβάζεσαι…
Ο διαιτητής αυτή τη φορά έπαιξε ΑΡΗ. Να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Yellow Poster Gallery
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου