Μόλις πριν από τρία χρόνια το θρυλικό Παλαί Ντε σπορ άλλαξε όνομα και πλέον ονομάζεται «Nick Galis Hall» και πάνε πολλά χρόνια που η πόλη της Θεσσαλονίκης, δεν έχει ζήσει την κατάκτηση μίας ευρωπαική κούπας.
Σήμερα ο ΑΡΗΣ αναγκάστηκε σε ήττα, αλλά δεν έχασε. Είναι σα να κέρδισε. Κέρδισε τις εντυπώσεις, τον κόσμο του για ακόμα μία φορά, το θαυμασμό και το δέος που γνώρισε ο ΑΡΗΣ σε χρόνια μεγαλείου.
Αυτό που πια φοβίζει δεν είναι η επιστροφή του Αυτοκράτορα, αλλά πως δε μπορούν να τον σταματήσουν. Ακούω στα ράδια των Αθηνών φωνές τρεμάμενες μπροστά σε παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ κόβει ανάσες, τις στιγμές που χτυπάει τις νίκες στα ίσια. Διαβάζω επικεφαλίδες με πολλές σάλτσες για να πιάσουν στην πρωτεύουσα και το λιμάνι, το κλίμα που έρχεται να τους χαλάσει τη μαγιά.
Δε θα ασχοληθώ άλλο με διαιτησία, γιατί πιστεύω πως όταν μία ομάδα 800 χιλιάδων ευρώ, μπορεί όχι μόνο να αντισταθεί σε ήττες με τεράστια σκορ, σε διαιτητές και κεντρικό σύστημα, αλλά μπορεί να είναι μπροστά στο σκορ και μάλιστα να πηγαίνει για νίκες απέναντι σε ομάδες με μπάτζετ των 10 εκατομμυρίων και άνω, τότε εδώ μου μυρίζει κάτι άλλο…
Αυτό που για χρόνια μετά το 1991 και τη φυγή του Γκάλη το 1992, δείχνει να επιστρέφει. Μαζί με το σύνθημα που έγραψαν σήμερα τα ΑΡΕΙΑΝΑ στο πέταλο…
ΑΡΗ γερά εσύ θα ξαναφέρεις το μπάσκετ στο Βορρά…
Μάλιστα κύριοι, ο Βορράς θα ξαναρθεί!!!
Και τότε…;
Ας αφήσουμε τα υπόλοιπα στη φανατασία…!!!
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου