Με αμυντικό προσανατολισμό κατέβηκε για ακόμα μία αγωνιστική η ομάδα του Ζόραν Μιλίνκοβιτς.
Ο Σέρβος παρέταξε την ομάδα με δύο αμυντικά χάφ(Παπαδόπουλο, Νταμαρλή) μπροστά από τα στόπερ και στην επίθεση την τριάδα των Ίμπεχ, Τάτου Ουντότζι, ενώ ο Τριανταφυλλάκος ήταν σε πιο ελεύθερο ρόλο στο κέντρο! Η κατοχή ήταν για τον ΑΡΗ, χωρίς ουσία, σκοπό και στόχο.
Όταν η μπάλα έπρεπε να βρεθεί στην επίθεση κάτι κρατούσε τους παίκτες των γηπεδούχων και είτε τη γυρνούσαν πίσω, είτε την έδιναν παράλληλα. Παρά το γεγονός πως ο Πλατανιάς δεν πίεζε ιδιαίτερα σκληρά στη μπάλα παρά μόνο όταν έβρισκε στατικότητα!!!
Ανούσια νοοτροπία, χωρίς να υπάρχει ουδεμία ένδειξη πως θέλουν πραγματικά να κερδίσουν το παιχνίδι. Ξύπνησαν όταν δέχτηκαν το γκολ, από αστεία εκτίμηση τόσο του αμυντικού, αλλά ακόμα πιο εκνευριστική αντίδραση του τερματοφύλακα Διούδη, ο οποίος άφησε όλη τη λεγόμενη «κλειστή» γωνία του ορθάνοιχτη. Έγινε η ισοφάριση, φυσικά από στημένη φάση να μη μας πούνε και εντελώς αδιάφορους, αλλά από εκεί και μετά ενώ ανέβηκε όλη η ομάδα ψηλά να πιέσει, συνεχίστηκε το γαιτανάκι.
Το πρώτο ημίχρονο έδειξε πως ο ΑΡΗΣ είχε την κατοχή, χωρίς να Θέλει!!! να μπει στην περιοχή. Δέχτηκε το γκολ από ωραίο γυριστό σουτ του επιτιθέμενου Τόρες! Ο τερματοφύλακας του Πλατανιά, Γιωργαλλίδης ίσως να πέρασε το πιο ξεκούραστο ημίχρονο της καριέρας του.
Κι ενώ θα περίμενε κανείς το δεύτερο ημίχρονο πιο ορεξάτο από πλευράς ΑΡΗ, συνεχίστηκε αυτό το φεύγα κακό από τα μάτια μου ή το κοίτα με να σε κοιτώ. Δεν υπήρξε στιγμή που να δόθηκε η εντύπωση, ούτε από το πρώτο ημίχρονο και παρά το γκολ πως η αμυντική γραμμή των κιτρινόμαυρων δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τις κόντρα επιθέσεις των Κρητικών.
Ισοφάρισε ο Ουντότζι, αλλά για δεύτερη φορά κάτι έγινε εκεί στην τελευταία αντεπίθεση των φιλοξενούμενων από την οποία χάθηκε και το ματς. Έγιναν και οι αλλαγές, Μανιά, Σταυρόπουλου και Σουνά αλλά μάταια. Δηλαδή, ανεβαίνεις να πιέσεις αλλά από τη στιγμή που δεν περνάς τη μπάλα μπροστά κι ενώ έχεις λίγους παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, περνάει το τόπι τόσο εύκολα πίσω;
Πραγματικά και στα δύο γκολ που δέχεται ο ΑΡΗΣ, έχω μεγάλες ενστάσεις για τον τρόπο που τα δέχεται. Γιατί λάθος δεν έγινε!!! Γιατί για να γίνει λάθος πρέπει να υπάρξει προσπάθεια πάνω στη μπάλα. Στο πρώτο γκολ ναι μεν ο αμυντικός είναι πίσω από τον Τόρες και δεν βλέπει τη μπάλα αλλά ο Διούδης δεν πρόλαβε να καλύψει ούτε τη γωνία του. Στο δεύτερο χάνεται η μπάλα από τη μία αλλά όλοι είναι σταματημένοι, ανοιχτοί και ο τερματοφύλακας για δευτερόλεπτα κάθεται στο τέρμα του χωρίς λόγο και τελικά βγαίνει αργά και δέχεται το τέρμα.
Aριστοτέλης Δεληγιάννης
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου