Ο Άρης έχασε για...2 λεπτά τη δυνατότητα να φύγει νικητής από το Παγκρήτιο Στάδιο και το αποψινό τελικό 1-1 με τον Εργοτέλη αφήνει στους φίλους της ομάδας δόση μεγάλης πίκρας,με τον τρόπο που ήρθε το αποτελέσμα.
Η συνολική εικόνα των κιτρίνων σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ήταν καλύτερη σε σύγκριση με  προηγούμενα παιχνίδια,όμως αυτό που μετράει και μένει είναι οι χαμένοι βαθμοί που δεν κατακτιούνται και αυτό είναι το ζητούμενο.
Η συγκομιδή των βαθμών σε 4 αγώνες είναι μόλις 3 βαθμοί και 1 γκολ,κάτι που αποδυκνυεί ότι δε μπορείς να πορευτείς και να πλασαριστείς στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας,όχι μόνο γιατί δε πιάνεις υψηλά ποσοστά απόδοσης αλλά και γιατί το θέμα νοοτροπίας είναι αυτό που σε "πάει" συνεχώς πίσω.
Δε νοείται να είσαι Άρης,να είσαι μπροστά στο σκορ,να μη μπορείς να "καθαρίσεις" το παιχνίδι και να "σκοτώσεις"τον αντίπαλο,να κλείνεσαι αδικαιόλογητα πίσω και να αντιδράς σπασμοδικά,να μη μπορείς να κρατήσεις τη μπάλα στα πόδια σου,να σε πιάνει πανικός,τη στιγμή μάλιστα που έχεις και αριθμητικό πλεονέκτημα.
Η μπάλα τιμωρεί λένε κάποιοι...
Μπορεί και να είναι έτσι...
Όταν όμως δίνεις εσύ το δικαίωμα να συμβεί κάτι τέτοιο,ο άγραφος κανόνας του ποδοσφαίρου θα έρθει και θα "γκρεμίσει" ό,τι πήγες να χτίσεις για 92 λεπτά.
Γιατί είσαι άξιος της μοίρας σου όταν στη τελευταία φάση του παιχνιδιού 2 παίκτες του Εργοτέλη είναι αμαρκάριστοι μέσα στη μικρή περιοχή και κάνουν "πάρτυ"...
Τι πρέπει να αλλάξει;;
Αυτή τη λέξη που σιγοψυθιρίζουν οι οπαδοί του Άρη από τη πρεμιέρα του πρωταθλήματος.
Νοοτροπία!!!
Ό,τι και να πείς ό,τι και να γράψεις παραπάνω είναι ανούσιο...