Η αγωνιστική κατρακύλα συνεχίζεται για τον Άρη που δε κατάφερε να πάρει κάτι στο παιχνίδι με την ΑΕΚ και έτσι οι κίτρινοι παρέμειναν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.
Τραγικός απολογισμός : 6 αγώνες,4 βαθμοί,2 γκολ...
Για μία ακόμα Κυριακή οι χιλιάδες φίλοι του Άρη γεύτηκαν πικρό φαρμάκι,όπου το συγκρότημα του
Σάκη Τσιώλη δεν κατέβηκε ΠΟΤΕ στο ΟΑΚΑ,αφού το να δεχτείς 3 γκολ από μία "πεθαμένη" ΑΕΚ μάλλον μοιάζει με μεγάλο κατόρθωμα.
Ομάδα χωρίς συνοχή,χωρίς οργάνωση,χωρίς ουσία,χωρίς ποδοσφαιρική φαντασία,χωρίς αγωνιστική πειθαρχία,ασύνδετη στις γραμμές του γηπέδου,ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν εκτός τόπου και χρόνου και ένας προπονητής που έχει χάσει τ'αυγά και τα πασχάλια...
Αυτό το "συνοθύλευμα" που βλέπουμε κάθε Κυριακή δεν είναι Άρης...
Είναι μία αρρωστημένη κατάντια που δε φαίνεται να έχει γιατρικό...
Οι φανέλες από μόνες τους δε κερδίζουν κανένα αντίπαλο,οι οποίες θαρρείς και "αιωρούνταν" στον αέρα του ΟΑΚΑ αργά και βασανιστικά επί 90 λεπτά.
Γιατί όταν ποδοσφαιριστής του Άρη εκτελεί πλάγιο και στέλνει τη μπάλα ξανά πλάγιο τότε μιλάμε για την απόλυτη αγωνιστική ξεφτίλα και κακοποίηση της στρόγγυλης θεάς.
Από λόγια και δηλώσεις ο Λαός του Άρη "μπούχτισε" να ακούει πρίν και μετά από κάθε παιχνίδι,δείχνοντας ότι κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν με τα νεύρα του κόσμου.
Ούτε κάν υπάρχει πλέον η ηθική "ευθυξία" στον Άρη να το βουλώσουν επιτέλους άπαντες και να κάνουν το αυτονόητο -οι οποίοι πληρώνονται και από πάνω- να μπορέσουν δηλαδή να μαζέψουν βαθμούς,να κερδίσουν επιτέλους...
Ναι η κριτική είναι αυστηρή και έτσι πρέπει να είναι πάντα.
Μιλάμε για τον Άρη Θεσσαλονίκης που δυστυχώς ένα τσούρμο ανθρώπων τον έχουν καταντήσει τσίρκο και παιδική χαρά.
Τι να αναρωτιέται άραγε ο Κλεάνθης Βικελίδης τούτη τη στιγμή από εκεί ψηλά;
Πως μπορεί να νιώθει η ψυχή του Βαγγέλη Συρόπουλου ή του Νίκου Καμπάνη;
Τρίζουν τα κόκκαλα των Ιδρυτών του Άρη που εκέινο τον Μάρτιο του 1914 ονειρεύτηκαν κάτι διαφορετικό.
Για όλους αυτούς που φύγαν από αυτή τη μάταια ζώη,επώνυμους και ανώνυμους,τι έχουν να πούν οι εν ζωή και αυτοί που έχουν τη τύχη να "υπηρετούν" από κάθε πόστο ο καθένας τον μεγαλύτερο Σύλλογο της Μακεδονίας.
Ένα είναι σίγουρο!!!
Ο Λαός του Άρη είναι αυτός που περνάει τα πάνδεινα,αυτός που κουβαλάει χρόνια τώρα ολόκληρο το μαρτύριο και ο μόνος που δε φτάιει για την αγωνιστική κατάντια στην οποία έχει περιέλθει το ποδοσφαιρικό τμήμα.
"Συνοθύλευμα" πραγματικό...
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου