Γκάλης και Γιαννάκης δεν υπάρχουν πλέον,δε θα μπορούσαν άλλωστε για πάντα να χαρίζουν τίτλους και χαρές στο κόσμο του Άρη.
Η Ναυαρχίδα του Συλλόγου έχει απαξιωθεί από το μεγαλύτερο σύνολο των φίλων του Άρη,οι οποίοι -μεγάλοι και μικροί- έχουν γυρίσει τη πλάτη τους σε μια προσπάθεια το τμήμα να ξαναγεννηθεί πραγματικά μέσα από τις "στάχτες" της.
Οι δηλώσεις του Βαγγέλη Αλεξανδρή μετά το χθεσινό παιχνίδι αντικατοπτρίζουν πλήρως αυτό που πρέπει να γίνει,το αυτονόητο.
Στήριξη !!!
«Τα παιδιά γίνονται μια οικογένεια και τους ενόχλησε και τους ίδιους όπως έχασαν.Είναι νέα παιδιά πρέπει να τα στηρίξουμε και χρειαζόμαστε και τον κόσμο.Τα επόμενα χρόνια αυτή η ομάδα θα διεκδικεί το πρωτάθλημα.Αυτός είναι ο στόχος και προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύουμε»
Η ομάδα μπάσκετ στα τελευταία παιχνίδια δείχνει ότι προσπαθεί,ότι παλεύει,ότι μοχθεί και ιδρώνει μέσα στο παρκέ.
Δείχνει ότι έχει δυνατότητες να ανέβει τα σκαλιά της επιτυχίας,σιγά σιγά.
Ναι θα χάσει,ακόμα και στις λεπτομέρειες όπως χθές.
Μπάλα είναι,πόρνη μεγάλη.
Όμως για να προχωρήσει πρέπει να έχει μαζί της και τον κόσμο του !!
Επειδή ο Άρης θεωρείται και είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη,δε σημαίνει ταυτόχρονα ότι όλα θα γίνουν και αυτόματα,πατώντας ένα μαγικό κουμπάκι και τελειώσαμε.
Ίσα ίσα,αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος στον οποίο θα πρέπει να στηριχτεί αυτή η αντίληψη και νοοτροπία,στη φήμη του Αυτοκρατόρα,σε συνάρτηση με τη σοβαρή δουλειά που γίνεται.
Πως μπορεί ο Άρης να προχωρήσει όταν το Αλεξάνδρειο έχει 500 άτομα μέσα ;;;
Υπάρχουν απαιτήσεις,αλλά οι επιτυχίες έρχονται ΜΟΝΟ με τη συμβολή ΟΛΩΝ.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου