Ακριβώς όπως και πέρυσι, η φετινή χρονιά στη Σούπερ Λιγκ κλείνει μέσα σε κλίμα φαρσοκωμωδίας, φωνές ένθεν κακείθεν και κύριο στοιχείο την οικονομική αβεβαιότητα στις «μεγάλες» ομάδες. 

Ένα χρόνο πριν, βλέπαμε γνωστούς παράγοντες να φυλακίζονται, κασέτες, cd και …δίσκους να περιέχουν ονόματα και ύποπτα αποτελέσματα αλλά τρεις μόνο ομάδες επιλεκτικά να πληρώνουν το μάρμαρο (αν το πλήρωναν κι άλλες ή πολύ περισσότερες, δεν θα είχαμε πρωτάθλημα θα πει κανείς)…

Φέτος εφευρέθηκε ο όρος «μπουκαλόμετρο», η κοινή λογική καταστρατηγήθηκε από τους κανόνες, η επόπτης χτύπησε λίγο, πολύ ή καθόλου ανάλογα με την κρίση του καθενός, και η «οριστική» απόφαση για την κατακύρωση του αγώνα πάρθηκε, ανακλήθηκε και επανήλθε στο αρχικό της σκεπτικό. Είδαμε τον Άρη να διαρρηγνύει τα ιμάτια του για μη ορθή διακοπή του αγώνα, άλλα πρωτοσέλιδα να φωνάζουν και άλλα να σωπαίνουν, γνωστούς ποινικολόγους να εμπλέκονται στην υπόθεση από το πουθενά… Παράλληλα, είδαμε τον Ολυμπιακό να χάνει μετά από δύο χρόνια στο Καραϊσκάκη, την Κέρκυρα να παίρνει το δεύτερο της διπλό στο πρωτάθλημα και τον Άρη να χάνει με 5 γκολ από τον Παναιτωλικό – που σκόραρε ένα γκολ ανά δύο ματς όλη τη χρονιά περίπου – και να τιμωρείται χρηματικά αλλά και κεκλεισμένων των θυρών για μία αγωνιστική και μόνο, την τελευταία κόντρα στην Κέρκυρα που καίγεται για τρίποντο.

Ο αξιόμαχος φέτος Λεβαδειακός – που μαζί με την Ηλιούπολη κοσμούσε πέρυσι τις ύποπτες λίστες, ανέβηκε κατηγορία μαζί με τον ΟΦΗ που προ διαμαρτυριών στους δρόμους της Κρήτης δεν πληρούσε τα απαραίτητα κριτήρια ομάδας πρώτης εθνικής – χθες δεν παραδόθηκε (προς τιμήν του άραγε;) στον Εργοτέλη, ο οποίος μέσα σε δύο αγωνιστικές γκέλαρε στη Δράμα αλλά και στο Παγκρήτιο στον αγώνα της χρονιάς. Η Ξάνθη με αξιοπρεπές ρόστερ, κόσμο και οικονομική ευρωστία, φορμαρισμένη ούσα, ξαφνικά έχασε στο δεύτερο γύρο 8 σερί παιχνίδια και βρέθηκε να σώζεται μία αγνωστική πριν τη λήξη του πρωταθλήματος αγκαλιά με τον νεανικό και «ελληνοποιημένο» Πανιώνιο. Τέλος, τα πολυαναμενόμενα επεισόδια στο ΟΑΚΑ στο ντέρμπι που δεν έληξε ποτέ, στιγμάτισαν κι αυτά την ήδη πληγωμένη εικόνα της Σούπερ Λιγκ.

Συμπέρασμα

Το «κάθε φέτος και χειρότερα» δεν αρκεί για να αποτυπώσει την πραγματικότητα. Μπορούμε επί ώρες να συζητάμε για παντοκρατορία του Ολυμπιακού πάνω και κάτω απ’το τραπέζι, για Σαουδάραβες πρίγκηπες, για μέτοχους-αμέτοχους, για απλήρωτους παίκτες, για πέναλτι έξω απ’την περιοχή, ακόμα και για καρέκλες που λόγω του ανέμου προσγειώθηκαν στο κεφάλι του Έμπεντε αλλά δεν δημιούργησαν δεδικασμένο. Η για επί χρόνια συνεχής και επιλεκτική ατιμωρησία εν έτει και 2012, απλά μας υπενθύμισε ότι υπάρχουν δέκα μέτρα και δέκα σταθμά με αποτέλεσμα τον κατ‘εξακολούθηση βιασμό του ποδοσφαίρου στο βωμό των συμφερόντων, με τους φελούς να επιπλέουν και το προϊόν να υποβαθμίζεται στο έσχατο σημείο. Σε μια χώρα όπου η πολιτική υποτιμά τη νοημοσύνη μας, ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελεί την εξαίρεση.

πηγή : overlap.gr