Διπρόσωπη η Εθνική, που δεινοπάθησε στο πρώτο μέρος από τους
οικοδεσπότες, όμως, στο δεύτερο μετέτρεψε σε όπλο τις… κακοτοπιές και
λίγο έλειψε να φέρει τα πάνω κάτω.
Κορυφαίοι στην επανάληψη οι
Σαλπιγγίδης, Φορτούνης και Κυριακός Παπαδόπουλος (και οι τρεις πέρασαν
ως αλλαγές) αλλά και ο Γιώργος Καραγκούνης, παρά το χαμένο πέναλτι.
Καλά κλειδωμένη στα δωμάτια του ξενοδοχείου που διαμένει ο Εθνική έμεινε η αυτοπεποίθηση που έβγαζαν οι διεθνείς στις συνεντεύξεις Τύπου. Δυστυχώς, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές μπήκαν στο γήπεδο σαν να είχαν δεχθεί ήδη ένα γκολ και –όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις- δεν άργησε η ώρα του το «πλεχτό» κουνήθηκε στ’ αλήθεια.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου μέρους οι διεθνείς έμοιαζαν να προσπαθούν να αποδείξουν την ορθότητα της φράσης που θέλει το ποδόσφαιρο να είναι ένα παιχνίδι λαθών, έχοντας λυγίσει από την πίεση και το άγχος της πρεμιέρας ενός τόσο μεγάλου τουρνουά. Στη φάση που τελικά ο Λεβαντόφσκι («σεσημασμένος» από καιρό ως Νο 1 κίνδυνος) άνοιξε το σκορ προφανείς στόχοι -για κάποιον που ψάχνει να επιρρίψει ευθύνες- ήταν ο Χαλκιάς με τη λανθασμένη έξοδό του και ο Χολέμπας, που σε ένα ρόλο που έπαιξε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα, έγινε παιχνίδι από Πίστσεκ και Μπλστσικόφσκι.
Στην πραγματικότητα, όμως, η ανισορροπία προήλθε από την αδυναμία του Σαμαρά να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια στον αμυντικό του Ολυμπιακού αλλά και το γεγονός πως η τριάδα του κέντρου (Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης) δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στο διπλό ρόλο του να βοηθήσει στην άμυνα και παράλληλα να βγάλει την ομάδα μπροστά για κάποια αντεπίθεση. Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσουμε τις αναποδιές με τον τραυματισμό και την αναγκαστική αλλαγή του Αβραάμ Παπαδόπουλου και την τραβηγμένη από τα μαλλιά αποβολή του Παπασταθόπουλου, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για το απόλυτα καταστροφικό σενάριο.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, κάτι τέτοια σκηνικά είναι που οδηγούν σε κλισέ του τύπου «ελληνική ψυχή». Διαιτησία, αδικία, ατυχία, γκρίνια και μουρμούρα από κοινό για ΜΜΕ για τις επιλογές του Σάντος αποτελούν την καλύτερη συνταγή για επιτυχίες όταν μιλάμε για την Εθνική Ελλάδας, που στο δεύτερο μέρος σε πείσμα όσων υποστήριζαν πως θα γίνει σάκος του μποξ από τους Πολωνούς, έδειξε όχι μόνο πως έχει σφυγμό, αλλά και τα δόντια της τη στιγμή που ο Σαλπιγγίδης σκόραρε, έφερε το ματς στα ίσια, το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων παικτών και την ελπίδα πίσω στις καρδιές τους.
Δίχως ίχνος ενοχής για την αμυντική τακτική που μετά την αποβολή του Σωκράτη ήταν πλέον μονόδρομος και με τους γηπεδούχους σοκαρισμένους που τα «σκουπίδια»… τραγουδούσαν ακόμα, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα διεκδίκησε με αξιώσεις να κάνει τη διαδρομή κόλαση-παράδεισος σε 45 λεπτά. Η τριάδα Σαλπι-Φορτούνη-Σαμαρά έβγαλε στο γήπεδο πράγματα που γουστάρει να βλέπει κανείς και μαζί με τους υπόλοιπους της παρέας, προκάλεσε τρικυμία στους Πολωνούς και άγγιξε τη νίκη (που μεταξύ μας δικαιούταν).
Το έκανε μάλιστα δύο φορές. Πρώτα, όταν ο Καραγκούνης δεν μπόρεσε με πέναλτι να σκοράρει (σφύριγμα που κέρδισε και πάλι ο Σαλπιγγίδης από πάσα του Φορτούνη και οδήγησε στην αποβολή του Σέζνι) αλλά και λίγο αργότερα με τους δύο τελευταίους να συνδυάζονται σωστά και τον επιθετικό του ΠΑΟΚ να σκοράρει, γκολ που δυστυχώς δεν μέτρησε αφού για λίγα εκατοστά ο ποδοσφαιριστής της Καιζερσλάουτερν βρισκόταν σε θέση οφσάιντ.
Αν και η αλήθεια είναι πως η Εθνική έδειξε σοβαρές αδυναμίες σε αυτό το ματς, δεν μπορεί παρά να είναι θετική η γεύση που μας αφήνει το τελικό 1-1. Περισσότερο και από το αποτέλεσμα και τον ένα βαθμό που μας διατηρεί στο παιχνίδι, έχουμε λόγους να χαμογελάμε γιατί αυτή η ομάδα έδειξε πως μπορεί. Και ποιος ξέρει, ίσως τα καταφέρει…
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Πολωνία (Φράντισεκ Σμούντα): Σέζνι, Μπένιτς, Βασιλέφσκι, Περκίς, Πίστσεκ, Μουράφσκι, Πολάνσκι, Μπλαστσικόφσκι, Ρίμπους (70’ Τίτον), Ομπράνιακ, Λεβαντόφσκι
Στον πάγκο: Σαντομιέρσκι, Βοιτκόβιακ, Καμίνσκι, Βαβζίνιακ, Ντούντκα, Ματούσιακ
Ελλάδα (Φερνάντο Σάντος): Χαλκιάς, Τοροσίδης, Χολέμπας, Α. Παπαδόπουλος (36’ Κ. Παπαδόπουλος), Παπασταθόπουλος, Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης, Σαμαράς, Νίνης (46’ Σαλπιγγίδης), Γκέκας (68’ Φορτούνης)
Στον πάγκο: Τζόρβας, Σηφάκης, Τζαβέλλας, Μαλεζάς, Μάκος, Φωτάκης
Καλά κλειδωμένη στα δωμάτια του ξενοδοχείου που διαμένει ο Εθνική έμεινε η αυτοπεποίθηση που έβγαζαν οι διεθνείς στις συνεντεύξεις Τύπου. Δυστυχώς, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές μπήκαν στο γήπεδο σαν να είχαν δεχθεί ήδη ένα γκολ και –όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις- δεν άργησε η ώρα του το «πλεχτό» κουνήθηκε στ’ αλήθεια.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου μέρους οι διεθνείς έμοιαζαν να προσπαθούν να αποδείξουν την ορθότητα της φράσης που θέλει το ποδόσφαιρο να είναι ένα παιχνίδι λαθών, έχοντας λυγίσει από την πίεση και το άγχος της πρεμιέρας ενός τόσο μεγάλου τουρνουά. Στη φάση που τελικά ο Λεβαντόφσκι («σεσημασμένος» από καιρό ως Νο 1 κίνδυνος) άνοιξε το σκορ προφανείς στόχοι -για κάποιον που ψάχνει να επιρρίψει ευθύνες- ήταν ο Χαλκιάς με τη λανθασμένη έξοδό του και ο Χολέμπας, που σε ένα ρόλο που έπαιξε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα, έγινε παιχνίδι από Πίστσεκ και Μπλστσικόφσκι.
Στην πραγματικότητα, όμως, η ανισορροπία προήλθε από την αδυναμία του Σαμαρά να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια στον αμυντικό του Ολυμπιακού αλλά και το γεγονός πως η τριάδα του κέντρου (Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης) δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στο διπλό ρόλο του να βοηθήσει στην άμυνα και παράλληλα να βγάλει την ομάδα μπροστά για κάποια αντεπίθεση. Αν σε αυτό το σκηνικό προσθέσουμε τις αναποδιές με τον τραυματισμό και την αναγκαστική αλλαγή του Αβραάμ Παπαδόπουλου και την τραβηγμένη από τα μαλλιά αποβολή του Παπασταθόπουλου, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για το απόλυτα καταστροφικό σενάριο.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, κάτι τέτοια σκηνικά είναι που οδηγούν σε κλισέ του τύπου «ελληνική ψυχή». Διαιτησία, αδικία, ατυχία, γκρίνια και μουρμούρα από κοινό για ΜΜΕ για τις επιλογές του Σάντος αποτελούν την καλύτερη συνταγή για επιτυχίες όταν μιλάμε για την Εθνική Ελλάδας, που στο δεύτερο μέρος σε πείσμα όσων υποστήριζαν πως θα γίνει σάκος του μποξ από τους Πολωνούς, έδειξε όχι μόνο πως έχει σφυγμό, αλλά και τα δόντια της τη στιγμή που ο Σαλπιγγίδης σκόραρε, έφερε το ματς στα ίσια, το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων παικτών και την ελπίδα πίσω στις καρδιές τους.
Δίχως ίχνος ενοχής για την αμυντική τακτική που μετά την αποβολή του Σωκράτη ήταν πλέον μονόδρομος και με τους γηπεδούχους σοκαρισμένους που τα «σκουπίδια»… τραγουδούσαν ακόμα, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα διεκδίκησε με αξιώσεις να κάνει τη διαδρομή κόλαση-παράδεισος σε 45 λεπτά. Η τριάδα Σαλπι-Φορτούνη-Σαμαρά έβγαλε στο γήπεδο πράγματα που γουστάρει να βλέπει κανείς και μαζί με τους υπόλοιπους της παρέας, προκάλεσε τρικυμία στους Πολωνούς και άγγιξε τη νίκη (που μεταξύ μας δικαιούταν).
Το έκανε μάλιστα δύο φορές. Πρώτα, όταν ο Καραγκούνης δεν μπόρεσε με πέναλτι να σκοράρει (σφύριγμα που κέρδισε και πάλι ο Σαλπιγγίδης από πάσα του Φορτούνη και οδήγησε στην αποβολή του Σέζνι) αλλά και λίγο αργότερα με τους δύο τελευταίους να συνδυάζονται σωστά και τον επιθετικό του ΠΑΟΚ να σκοράρει, γκολ που δυστυχώς δεν μέτρησε αφού για λίγα εκατοστά ο ποδοσφαιριστής της Καιζερσλάουτερν βρισκόταν σε θέση οφσάιντ.
Αν και η αλήθεια είναι πως η Εθνική έδειξε σοβαρές αδυναμίες σε αυτό το ματς, δεν μπορεί παρά να είναι θετική η γεύση που μας αφήνει το τελικό 1-1. Περισσότερο και από το αποτέλεσμα και τον ένα βαθμό που μας διατηρεί στο παιχνίδι, έχουμε λόγους να χαμογελάμε γιατί αυτή η ομάδα έδειξε πως μπορεί. Και ποιος ξέρει, ίσως τα καταφέρει…
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Πολωνία (Φράντισεκ Σμούντα): Σέζνι, Μπένιτς, Βασιλέφσκι, Περκίς, Πίστσεκ, Μουράφσκι, Πολάνσκι, Μπλαστσικόφσκι, Ρίμπους (70’ Τίτον), Ομπράνιακ, Λεβαντόφσκι
Στον πάγκο: Σαντομιέρσκι, Βοιτκόβιακ, Καμίνσκι, Βαβζίνιακ, Ντούντκα, Ματούσιακ
Ελλάδα (Φερνάντο Σάντος): Χαλκιάς, Τοροσίδης, Χολέμπας, Α. Παπαδόπουλος (36’ Κ. Παπαδόπουλος), Παπασταθόπουλος, Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης, Σαμαράς, Νίνης (46’ Σαλπιγγίδης), Γκέκας (68’ Φορτούνης)
Στον πάγκο: Τζόρβας, Σηφάκης, Τζαβέλλας, Μαλεζάς, Μάκος, Φωτάκης
πηγή : sport-fm.gr
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου