Αυτό ωστόσο δεν τον αποτρέπει από το να σκέφτεται την πατρίδα του την Αργεντινή και τον τόπο καταγωγής του, την Κόρδοβα, όπου τα παιδιά τον βλέπουν δικαιωματικά ως το είδωλό τους.
Ως πιτσιρικάς ο Κολοτσίνι ταξίδευε πάνω από 500 μίλια το σαββατοκύριακο για να εκπληρώσει μία και μόνο επιθυμία του. Να παίζει ποδόσφαιρο. Κάθε Παρασκευή βράδυ έπαιρνε το τελευταίο λεωφορείο από την Κόρδοβα για το Μπουένος Αϊρες για να προπονείται με την ομάδα νέων των Αρχεντίνος Τζούνιορς.
Την Κυριακή αργά το απόγευμα έπαιρνε το δρομολόγιο της επιστροφής, όπου τον περίμενε η οικογένειά του, η οποία από βιοποριστική πλευρά γνώρισε και τις δύο όψεις του νομίσματος.
«Έζησα δύο διαφορετικές καταστάσεις ως παιδί. Ο πατέρας μου, ο Οσβάλντο, έπαιζε ποδόσφαιρο και εκείνη την περίοδο είχαμε μια καλή ζωή και όλα ήταν όμορφα. Όταν τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα, τότε ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Υπήρξε περίοδος στη ζωή μου που δεν ήξερα αν θα έχω να φάω. Ποτέ δεν θα το ξεχάσω. Ήταν πολύ δύσκολο», τονίζει ο Κολοτσίνι σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Independent.
Ο Κολοτσίνι χαρακτηρίζει τον εαυτό του τυχερό καθώς παρά τις δυσκολίες, οι συγκυρίες τον βοήθησαν να αναπτύξει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: «Ήμουν τυχερός. Είχα έναν προπονητή που με πήρε από μικρή ηλικία και όταν ήθελα να προπονηθώ μου έδινε τα χρήματα για το λεωφορείο προκειμένου να μετακινηθώ. Ταξίδευα 500 μίλια μακριά για να παίξω μπάλα.
Πήγαινα μαζί με τη μητέρα μου, η οποία εργαζόταν στο Μπουένος Αϊρες. Μετά το σχολείο την Παρασκευή έφευγα και την Κυριακή γύριζα πίσω. Ποτέ δεν κουραζόμουν και ήμουν χαρούμενος. Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα πήγαινα στο σχολείο (στην Κόρδοβα) για να ξαναφύγω πάλι το σαββατοκύριακο. Αργότερα ο προπονητής μου (ο Ραμόν Μαντόνι) μου νοίκιασε ένα διαμέρισμα. Ήταν δύσκολες μέρες, αλλά όταν κοιτάζω πλέον πίσω μου βλέπω πόσα πολλά πράγματα έκανε για μένα».
Ο Κολοτσίνι πραγματικά ποτέ δεν ξέχασε το πόσο πολύ ο Μαντόνι συνείσφερε στην παιδική του ηλικία προκειμένου όχι μόνο να του δώσει τη δυνατότητα να ανέβει σκαλοπάτι και να ακολουθήσει μια επαγγελματική ποδοσφαιρική καριέρα, αλλά και να του αλλάξει ολοκληρωτικά σελίδα στη ζωή του. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κολοτσίνι σήμερα προσπαθεί να πραγματοποιήσει κάτι ανάλογο βοηθώντας τα παιδιά των δρόμων της Κόρδοβα.
Με δικά του χρήματα αγόρασε μία έκταση στην πόλη όπου έχτισε υποδομές για να μπορούν τα παιδιά της Κόρδοβα να παίζουν ποδόσφαιρο και χόκεϊ, περνώντας όμορφα μέσα στη δύσκολη καθημερινότητά τους.
«Μπορεί αυτά τα παιδιά να έχουν σπίτι, ωστόσο αναγκάζονται να περνούν όλη τη μέρα τους στους δρόμους γιατί οι γονείς τους δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ. Μέχρι πρότινος αυτά τα παιδιά δεν παίζανε ποδόσφαιρο, αλλά βρίσκονταν απλά στον δρόμο. Τους έδωσα τη δυνατότητα να έρθουν σε αυτό το μέρος και να παίξουν ποδόσφαιρο και χόκεϊ.
Μπορούν έτσι πλέον να περνούν ωραίες στιγμές στη ζωή τους και να μην ξοδεύουν τις ώρες τους στον δρόμο, που δεν ήταν και πολύ καλό. Αφορά παιδιά ηλικίας μεταξύ 13 και 15 ετών, ωστόσο μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να πάνε και να προσφέρουν τη δική τους βοήθεια», αναφέρει ο Κολοτσίνι.
Ο ίδιος δηλώνει περήφανος για το γεγονός ότι βοήθησε αυτά τα παιδιά με τον δικό του τρόπο και μάλιστα δεν χάνει την ευκαιρία όταν γυρίζει στην Αργεντινή να βρίσκεται κοντά τους και να παίζει μαζί τους ποδόσφαιρο: «Αισθάνομαι περήφανος. Είναι πολύ όμορφο και μαθαίνουν να βοηθούν ο ένας τον άλλο. Πηγαίνω εκεί κάθε καλοκαίρι για δύο με τρεις εβδομάδες και παίζω μπάλα μαζί τους.
Ο στόχος δεν είναι η νίκη, αλλά η χαρά και η διασκέδαση του παιχνιδιού. Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά μια ευκαιρία. Όταν προχωράω κάποιες φορές στον δρόμο βρίσκω παιδιά και τους λέω να πάνε εκεί και να κάνουν φίλους. Έρχονται μαζί μου και πηγαίνουμε και παίζουμε ποδόσφαιρο. Είναι κάτι το ξεχωριστό να τα βλέπεις χαρούμενα», υπογραμμίζει.
Το όνομα του ποδοσφαιρικού καμπ -Μάμα Σίλβια- συνδέεται με το όνομα της μητέρας του Κολοτσίνι, κι αυτό όπως εξηγεί ο ίδιος, όχι τυχαία: «Αποκάλεσα τον οργανισμό αυτό Μάμα Σίλβια γιατί το Μάμα σημαίνει μητέρα και η μητέρα μου, που ονομαζόταν Σίλβια, συνεχώς προσπαθούσε να με βοηθάει. Πάντα βοήθαγε όλους τους ανθρώπους, πάντα σκεφτόταν τους γύρω της. Αυτός ο οργανισμός είναι αφιερωμένος σε αυτήν».
othersidefootball.com
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου